نقش چندین شاخص فیزیکی و شیمیایی مرسوم در آبزی پروری

نقش چندین شاخص فیزیکی و شیمیایی مرسوم در آبزی پروری

به قول معروف پرورش ماهی ابتدا آب را بالا می برد که نشان دهنده اهمیت محیط آبی در آبزی پروری است.در فرآیند اصلاح، کیفیت کیفیت آب آبزی پروری عمدتاً با تشخیص چندین شاخص مانند مقدار pH، نیتروژن آمونیاکی، نیتروژن نیتریت، سولفید و اکسیژن محلول مورد قضاوت قرار می گیرد.بنابراین، درک نقش چندین شاخص فیزیکی و شیمیایی در آب بسیار مهم است.

1.pH

اسیدیته و قلیائیت یک شاخص جامع است که کیفیت آب را منعکس می کند و همچنین یک عامل کلیدی است که به طور مستقیم بر سلامت ماهی تأثیر می گذارد.تمرین ثابت کرده است که PH محیط آبی بهینه برای رشد ماهی بین 7 تا 8.5 است.زیاد یا خیلی کم روی رشد ماهی تاثیر می گذارد و حتی باعث مرگ ماهی می شود.ماهی در آب قلیایی با PH بالاتر از 9.0 دچار آلکالوز می شود و باعث ترشح مخاط زیادی در ماهی می شود که بر تنفس تأثیر می گذارد.PH بالاتر از 10.5 به طور مستقیم باعث مرگ ماهی می شود.در آب های اسیدی با pH کمتر از 5.0، ظرفیت حمل اکسیژن خون ماهی کاهش می یابد و باعث هیپوکسی، تنگی نفس، کاهش مصرف غذا، کاهش قابلیت هضم غذا و رشد کند می شود.آب اسیدی همچنین منجر به تعداد زیادی از بیماری‌های ماهی‌های ناشی از تک یاخته‌ها، مانند اسپروزوئیت‌ها و مژه‌داران می‌شود.

2.Dاکسیژن محلول

غلظت اکسیژن محلول یک شاخص کلیدی برای کیفیت آب آبزی پروری است و اکسیژن محلول در آب آبزی پروری باید در 5-8 میلی گرم در لیتر نگه داشته شود.اکسیژن محلول ناکافی می تواند باعث شناور شدن سر شود و در موارد شدید رشد ماهی ها را تحت تأثیر قرار داده و باعث مرگ حوضچه ها می شود. غلظت اکسیژن محلول در بدنه آبی به طور مستقیم بر محتوای مواد سمی موجود در بدنه آبی تأثیر می گذارد.حفظ اکسیژن محلول کافی در بدنه آبی می تواند محتوای مواد سمی مانند نیتریت نیتروژن و سولفید را کاهش دهد.اکسیژن محلول کافی در آب می تواند ایمنی اشیاء پرورشی را افزایش داده و تحمل آنها را در برابر محیط های نامطلوب افزایش دهد.

1.نیتروژن نیتریت

محتوای نیتروژن نیتروژن در آب بیش از 0.1 میلی گرم در لیتر است که به طور مستقیم به ماهی آسیب می رساند.واکنش نیتریفیکاسیون با مانع در آب علت مستقیم تولید نیتروژن نیتریت است.واکنش نیتریفیکاسیون باکتری های نیتریفیکاسیون آب تحت تأثیر دما، pH و اکسیژن محلول در آب است.بنابراین، محتوای نیتروژن نیتریت در آب با دمای آب، pH و اکسیژن محلول ارتباط نزدیکی دارد.

2. سولفید

سمیت سولفید عمدتاً به سمیت سولفید هیدروژن اشاره دارد.سولفید هیدروژن یک ماده بسیار سمی است، غلظت کم بر رشد اجسام آبزی پروری تأثیر می گذارد و غلظت زیاد به طور مستقیم منجر به مسمومیت و مرگ اجسام آبزی پروری می شود.مضرات سولفید هیدروژن مشابه نیتریت است که عمدتاً بر عملکرد حمل اکسیژن خون ماهی تأثیر می گذارد و در نتیجه باعث هیپوکسی ماهی می شود.غلظت سولفید هیدروژن در آب آبزی پروری باید زیر 0.1mg/L کنترل شود.

بنابراین، درک دقیق این موارد آزمایشی، انجام آزمایشات منظم و اتخاذ تدابیر مربوطه به موقع می تواند میزان بقای ماهی و میگو را تا حد زیادی بهبود بخشد و هزینه های پرورش را کاهش دهد.

رنگ سنج قابل حمل T-AM Aquaculture